During Two Days

ဒီရက္ပုိင္း အလုပ္ရႈပ္ေနတာနဲ႔ပဲ Post တင္ဖုိ႔ေတာင္ အခ်ိန္မရျဖစ္ေနတယ။္ စာအုပ္လဲ မဖတ္ျဖစ္၊ ဘေလာ့ဂ္ေတြလဲ လိုက္မဖတ္ျဖစ္ တာ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ၾကာေနၿပီ။ ထိုင္သံုးဖုိ႔ကုိ အခ်ိန္မရာျဖစ္ေနတာ။ ဆိုင္ေျပာင္းဖုိ႔အတြက္ သိမ္းရျပဳရ လုပ္ေနရတယ္။ တနလာၤ ေန႔က မနက္ေစာေစာ ဘုရားတက္ျဖစ္တယ္။ ညကလဲ အိပ္ရာ၀င္က ေနာက္က်ေနေတာ့ မနက္ေမေမလာႏိုးတာ တန္းမႏိုးဘူး အိပ္ ရွင္မူးတူးျဖစ္ေနတာ ။ ဒါနဲ႔ အိပ္ရာထ ဘုရားသြား ။ ဘုရားရင္ျပင္ေပၚေရာက္ေတာ့ အစ္ကုိတုိ႔ မေရာက္ေသးဘူး ။ တံျမက္စည္းကလဲ မပါလာေတာ့ လွည္းေလးတြန္းၿပီး ဘုရားပန္းအိုးေတြ လိုက္သိမ္းတယ္။ ေနာက္ၿပီး ပန္းလဲကူေပးတယ္။ ပန္းအိုးေတြ ျပန္ခ်ေပးတယ္။

ဘုရားက ျပန္လာေတာ့ အစ္ကုိတုိ႔နဲ႔ မနက္စာတူတူစားျဖစ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ေမေမကို ေစ်းခဏလိုက္ပို႔လိုက္တယ္။ ေစ်းကျပန္ေရာက္ ေတာ့ ဆိုင္ကိုသြားရတာ။ ဆိုင္သိမ္းဖုိ႔ ျပင္ရဆင္ရမယ္။ ဆိုင္ေရာက္တာနဲ႔ ျဖဳတ္ဟသိမ္းဟနဲ႔ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ အစ္ကုိရယ္ ထမင္းသြားစားတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ကုိ 10000 က်ပ္က်တယ္။ ဟဲဟဲ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးမေျပာနဲ႔ေနာ္ ။ တကယ္ က်တာ ။ ျဖစ္ပံုက ဒီလုိဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆုိင္သံုးတဲ့ မီးၾကိဳးေတြ ေရာင္းဖုိ႔ အသိအစ္ကုိတစ္ေယာက္က သူသိတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တစ္ခုကို ခ်ိတ္ေပးတယ္။ ကဲ ေရာင္းမယ္ေပါ့ ။ ျပန္ေရာက္မွ ထမင္းစားမယ္ေပါ့ ။ ဒါနဲ႔ သြားေတာ့ ဟုိေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရား က ဒကာေလးတုိ႔ ဆာေရာေပါ့ ။ ထမင္းစားခ်ည္တဲ့ ။ ေတာ္ပါၿပီ ဘုရားဆိုတာလဲ မရဘူး။ သုတ္လိုက္တယ္။ ငါးေျခာက္ေၾကာ္နဲ႔ ပဲၾကီးဟင္းခ်ိဳ ဇြတ္မ်ိဳခ်လိုက္တယ္။ စားၿပီးေတာ့ ဆရာ ေတာ္ဘုရားနဲ႔ ေစ်းေျပာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက ေစ်းဆစ္တယ္။ ဒါေအာက္ဆံုးေစ်းပါပဲ ဒီအတိုင္းပဲေပးလုိက္ပါဘုရားလို႔ေျပာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေအာက္ဆံုးေစ်းေအာက္ 10000 ေလ်ာ့ေပးလုိက္ရတယ္။ ေတြးမိလိုက္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တနပ္က 10000 တန္တယ္လို႔ ။ ဟိဟိ ကန္ေတာ့ပါဘုရား။

ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခဏေလာက္နားလုိက္ၾကတယ္။ ဗိုက္တင္းရင္ အလုပ္မလုပ္ဘူးေနာ္ း) ေရမိုးခ်ိဳးျပန္ ျပန္ေရာက္ေတာ့ မနက္က ျဖဳတ္ထားတဲ့ စက္ေတြအားလံုးကို ေလမႈတ္စက္နဲ႔ မႈတ္ တိုက္ခၽြတ္ေပါ့။

ဒီလုိ ဒီလိုတုိက္ခၽြတ္ရတယ္

ၿပီးေတာ့ ဒီလုိစီတယ္

ဒီလို ေထာင္ထားတယ္
အားလံုး တိုက္ခၽြတ္ၿပီးေတာ့ နားလုိက္ၾကတယ္။ 10 နာရီေက်ာ္ေနၿပီေလ။ မနက္က်မွ ဆက္သိမ္းေတာ့မယ္။ ဒါနဲ႔ မနက္ေရာက္ ေတာ့ တုိင္ကီထဲလဲ ဆီနည္းေနတာနဲ႔ ဆီပံုးေလးနဲ႔ ဆီစာအုပ္ေလးကိုင္ၿပီး ဆီဆုိင္သြားတယ္ ။ ဟဲ့ အေရာင္းဆုိင္က ပိတ္တယ္ဟ။ ဟုတ္သားပဲ ဒီေန႔ ေတာင္သူလယ္သမားေန႔ ရံုးပိတ္ရက္ပဲ။ ဒါနဲ႔ဆုိင္ဘက္ထြက္ခဲ့တယ္။ မနက္စာစား ဘာစားန႔ဲ မြန္းတည့္သြား တယ္။ မေန႔က တိုက္ခၽြတ္ထားတဲ့ စက္ေတြအားလံုးကုိ သူ႔ပံုးခြံေနနဲ႔သူ ျပန္ထည့္တယ္။



အားလံုးတက္ညီလက္ညီ သိမ္းလိုက္ၾက ကားနဲ႔ေရႊ႔လိုက္နဲ႔ ညေနေစာင္းသြားတယ္။ အားလံုးပင္ပန္းၾကေပမယ့္ တက္ညီလက္ညီ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ဆုိေတာ့ ပင္ပန္းရိပ္ေတာင္ သိပ္မျမင္ရၾကဘူး ။ အားလံုးၿပီးေတာ့ လၻက္ရည္ဆုိင္သြားတယ္ စားၾကေသာက္ၾက တယ္။ ေနာက္ၿပီး ေရခ်ိဳးဖုိ႔ ကမ္းနားက အစ္ကုိတို႔ အိမ္ကုိသြားတယ္။ ျမစ္ထဲမွာ လူငယ္ေတြ ေရကစားေနၾကတာေတြ႔ေတာ့ ပင္လဲ ပင္ပန္းတာနဲ႔ ေရကူးၿပီး ဇိမ္ခံဖုိ႔ေတြးလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ အားလံုးေရသြားကူးၾကတယ္။ ကူးစမရွိေတာ့ အရမ္းလဲ ေမာတယ္ ေခါင္း ေတြနားေတြ ကုိက္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ျပန္တက္ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေလး ၀တ္ၿပီး ဆုိင္ျပန္လာတယ္။ ဆုိင္မွာက စက္ကႏွစ္လံုးပဲ ဆင္ ထားတာရွိေတာ့တယ္။ လုသံုးရတယ္ း) ၿပီးေတာ့ ထမင္းသြားစားတယ္။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေလး ေရးခ်င္တာနဲ႔ ထိုင္ ေရးျဖစ္တယ္။ နာရီၾကည့္ေတာ့ 10 နာရီခြဲၿပီ။ ကဲ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းဖတ္ရတာလဲ ပ်င္းေရာေပါ့။ နားေတာ့မယ္ေနာ္.
( ေၾသာ္ ဒါနဲ႔ ေနာက္ရက္ေတြ ကၽြန္ေတာ္အြန္လုိင္းေပၚ အလာၾကဲမယ္ေနာ္. ေမွ်ာ္ေနမယ့္သူေတြ ေက်းဇူး )
စာဖတ္သူတုိ႔အား အစဥ္္ေလးစားလွ်က္.

ေမွ်ာ္လင့္သူ