သူတို႔အခ်စ္

အသံမ်ားဆူညံေနမႈေၾကာင့္ မ်က္စိႏွစ္လံုးဖြင့္ကာ အိပ္ရာမွမထခ်င္ထခ်င္ႏွင့္
ကုန္းရံုးထထခဲ့သည္။ ေနေတာင္အေတာ္ျမင့္ေပါ့။ မ်က္ႏွာသစ္ဖုိ႔ အခန္းအျပင္
ထြက္လာေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲၾကည့္လို္က္မိသည္။ ေၾသာ္ ေဖေဖရဲ႕အခ်စ္ဆံုးေမြး
စားသား စံုတြဲေရာက္ေနတာကုိး၊ ဒါေၾကာင့္ ဆူညံေနပါလားဟု ေတြးမိလုိက္
သည္။ေရမုိးခ်ိဳးၿပီးခ်ိန္တြင္ ထိုစံုတြဲမရွိေတာ့ေက်ာင္းသြားၾကေလၿပီ။

ေလာက၌ အခ်စ္သည္ အလြန္ဆန္းၾကယ္လွသည္။ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တည္ရွိေန
တက္သည္။အသက္ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ မည္သည့္အရြယ္၌ျဖစ္ေစ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး
အဓိပၸာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔တည္ရွိေနတက္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လဲ လူသားတို႔ အခ်စ္
နဲ႔ေတြ႔လွ်င္ မွင္တက္အံ့ၾသသြားၾကသည္။

ေဖေဖ၌ ေမြးစားထားေသာ သားတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ထိုေကာင္ေလး တစ္ႏွစ္
သားအရြယ္ေလာက္က က်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာသျဖင့္ ေဗဒင္ကိန္းဂဏန္းအရ ေမြး
စားထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေဖေဖႏွင့္ေမေမက ထုိကေလးအား အရမ္းခ်စ္သည္။
နာမည္က "ထက္အာကာဟိန္း"..ေမေမတို႔က ခ်စ္စႏိုးျဖင့္ "ကိုထက္" ဟုေခၚ
ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့"ကုလားေလး"လုိ႔ေခၚခဲ့သည္။ညီေလးက အသား
ညိဳညိဳေလး ႏွင့္ အရမ္းခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းသည္။

အခုဆုိရင္ ကုလားေလးေတာင္ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ကုလားေလးမွာလူလည္ေလး
ျဖစ္သည္။ အရြယ္ႏွင့္မလုိက္ေအာင္ ဥာဏ္ေကာင္းလွသည္။ ဟုိအရာလဲသူသိ
သည္။ ဒီအရာလဲသူတက္သည္။ သူ႔၏ မိဘအရင္းမ်ားကလဲ အရမ္းခ်စ္ၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အိမ္ရဲ႕တစ္အိမ္ေက်ာ္
မွာ ကုလားေလးထက္ ၁ ႏွစ္မွ်ၾကီးေသာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရွိသည္။
ကုလားေလးလုိပင္ ဂ်င္ေလးျဖစ္သည္။ေကာင္မေလး နာမည္က" အိေရႊဇင္ဗိုလ္" ။
မိုးလင္းလုိ႔ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးၿပီဆုိသည္ႏွင့္ကုလားေလးအား တျခားမွာမရွာေတာ့ႏွင့္။
ေကာင္မေလး အိမ္သို႔ ေရာက္ႏွင့္ေလၿပီ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေဘးအိမ္က လူမ်ားက သာမာန္ကေလး အေပါင္းသင္းလုိ႔
မသတ္မွတ္ရဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အတြင္းသိမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေျပာဆိုပံု ေနထုိင္ပံုအျပဳမူေလးေတြဟာ လူၾကီးစိတ္နဲ႔ကေလး
ကိုယ္တြဲထားလားမွတ္ရသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ (၀ါ) သံေယာဇဥ္မွာ
ခုိင္ျမဲလြန္းလွသည္။ ကုလားေလး သံုးႏွစ္ျပည့္တဲ့ႏွစ္မွာ မူၾကိဳကုိ စတင္တက္ခြင့္ရ
သည္။ ထုိအခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးမွာ မူၾကိဳကို ဒုတိယႏွစ္တက္ႏွင့္ၿပီ။မိုးလင္းသည္
ႏွင့္ ကုလားေလးမွာ အိမ္မွသုတ္ခနဲ ထြက္လာၿပီးေကာင္မေလး အိမ္အ၀မွာ ျပဴတစ္
ဲျပဴတစ္လုပ္ေနတယ္သည္။ အထဲသို႔လဲ တန္းမ၀င္ရဲ.....။ေကာင္မေလး၏ ဖခင္အား
ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ေကာင္မေလးမွာ ကုလားေလးကိုျမင္သည္ႏွင့္ တန္းထြက္
လာသည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ လူၾကီးေျပာေနၾကသည္ကို ကၽြန္ေတာ္မယံုခဲ့ေပ။
တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးႏွင့္ ေသခ်ာေတြ႔မွပင္ ယံုခဲ့ရေတာ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္
ေယာက္ေတြ႔ၿပီဆိုတာႏွင့္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး ကစားသည္လဲမဟုတ္။ စကားေျပာေန
တက္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားမလည္တဲ့ စကားေတြနဲ႔ေပါ့။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာျမင့္
လုိ႔ အိမ္ကမနက္စာစားဖုိ႔ လုိက္ေခၚမွ သူတို႔ေျပာတာရပ္သြားေတာ့သည္။

ဒီလုိအျဖစ္ပ်က္ေလးေတြ ျမင္မွသူတုိ႔ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ေလးေတြကို အံ့ၾသမွင္တက္
ခဲ့ရသည္။ကုလားေလး ေကာင္မေလးအိမ္မွာ ထမင္းစားမည္ဆုိပါက ေကာင္မေလး
မွာ အရြယ္နဲ႔မလုိက္ေအာင္ ပ်ာယာခက္ေနတက္သည္။ လက္ေဆးေရ မႏိုင္တႏိုင္ထ
ယူေပးသည္။ယပ္ေတာင္ႏွင့္ ေဘးမွ ခတ္ေပးေနတက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကုိ
ႏွစ္ေယာက္သားေရာက္လာရင္လဲ အျမဲစျဖစ္သည္။ ေကာင္မေလးအား ကၽြန္ေတာ္က
ကိုၾကီးကုိ အာဘြားေပးပါလားလို႔ေျပာရင္ ေကာင္မေလးက ကုလားေလးအား
"နာတိုၾကီးကုိ အာဘြားေပးရမွာလား " ဟုအျမဲေမးတက္သည္။ ထိုအခါမ်ိဳး၌ ကုလား
ေလးက မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ၾကီးနဲ႔ၾကည့္ၿပီး အံကိုၾကိတ္ကာ အာလုပ္သံၾကီးႏွင့္ " ေပး
ရင္ နင့္ကိုေထာ္၀ူး " လုိ႔ေျပာတက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေရွ႕ဆက္ၿပီး ေျပာေနမိလွ်င္
ကုလားေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီေျပးလာၿပီး ကိုက္ဆြဲပါေတာ့သည္။

ယခုႏွစ္ဆုိလွ်င္ ေကာင္မေလးမွာ ၅ ႏွစ္ျပည့္ေသာေၾကာင့္ မူၾကိဳမွ သူငယ္တန္းသုိ႔
ေျပာင္းတက္ရေလသည္။ ကုလားေလးမွာ အသက္မျပည့္ေသးေသာေၾကာင့္ မူၾကိဳပဲ
ထပ္တက္ရေလသည္။ ဘယ္လုိမွမေန ကုလားေလးမွာ ေကာင္မေလးနွင့္သာ ေက်ာင္း
အတူတူတက္ခ်င္ေနသည္။ လူၾကီးေတြလဲေျပာမရသည့္အဆံုး ေက်ာင္းကဆရာမ
ေတြကိုေျပာၿပၿပီး တက္ခြင့္ေတာင္းရေလသည္။ ဆရာမမ်ားလည္း အက်ပ္ရို္က္ေနေလ
သည္။ေနာက္ဆံုးတြင္ တရားမ၀င္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းရန္ပံုေငြထည့္ခုိင္းကာ အေပ်ာ္
သူငယ္တန္း တက္ခြင့္ျပဳရလိုက္ေတာ့သည္။ အခုေတာ့ အဆင္ေျပေနေပမယ့္ ေနာင္
ႏွစ္ၾကရင္ကုလားေလး ဘယ္လုိျပႆာနာရွာမည္ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မေတြးရဲ
ေတာ့ေပ။

ကေလးေလးေတြျဖစ္ေပမယ့္ သူတို႔သံေယာဇဥ္မွာ ခုိင္ျမဲလြန္းလွသည္။ ကၽြန္ေတာ့္၏
စာအေရးသား ည့ံဖ်င္းမႈေၾကာင့္ သူုတုိ႔ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ကေလးကို ပံုေဖာ္ႏုိင္စြမ္းမရွိေသာ္
လဲ စာဖတ္သူတို္႔အျပင္မွာ ေတြ႔ပါက အေတာ္တန္ပင္အံ့ၾသသြားၾကမည္။
ေအာ္ အခ်စ္ေမတၱာတရား ဆန္းၾကယ္လွပါေကာ...
ေမွ်ာ္လင့္သူ....