ကၽြန္ေတာ္လို႔ ေခၚတဲ့ မႏၱေလးသူအပ်ိဳေခ်ာ

မႏၱေလးသူမ်ား အဘယ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေျပာၾကသနည္း။
မင္းတုန္းမင္းၾကီး လက္ထက္ကေပါ့ဗ်ာ။ မင္းတုန္းမင္းၾကီး မိန္းမဘယ္ေလာက္ႏွစ္သက္လဲ စာဖတ္သူတို႔လဲ သိၾကမွာပါ ။ ေမာင္းမမိႆံေတြ ကလဲ လြတ္မ်ားသဗ်ာ။ သားေတာ္ေတြ သမီးေတာ္ေတြကလဲ အရမ္းမ်ားဗ်ာ။

မင္းတုန္းမင္းၾကီးက ဒီလုိဗ်။ သူ႔ရဲ႕ စံနန္းမွာ အနားယူေတာ္မႈတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ သူ႔စံနန္းေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသံၾကားလိုက္ရတယ္။
“ဘယ္သူတုန္းဟ”
“ကၽြန္မပါ”
“ ေအး ကၽြန္မပါဆုိ ငါ့နန္းေဆာင္ထဲ၀င္ခဲ့ ”
ဒီလုိနဲ႔ နန္းေတာ္ထဲမွာ တာ၀န္က်တဲ့ အပ်ိဳေတာ္ေလးေတြ ဘုရင့္နန္းေတာ္ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္တုိင္း ဘုရင့္ကုိ ခစားၾကရတယ္။ ၾကာေတာ့ ဗ်ာ. လူပဲ စက္ရုပ္မွာ မဟုတ္တာ။ ညီးညဴလာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အပ်ိဳေတာ္ေတြ စုၿပီးတိုင္ပင္ၾကတယ္။ ဘုရင့္ၾကီးကုိ ေရွာင္ဖုိ႔ေပါ့။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ အပ်ိဳေတာ္တသိုက္ အၾကံရသြားတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ဘုရင့္နန္းေဆာင္ေရွ႕ကေန ျဖတ္ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ ဒီအခါ မင္းတုန္းမင္းၾကီးက .......
“ ဟဲ့ ငါ့နန္းေဆာင္ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္တာ ဘယ္သူတုန္းဟဲ့ ”
“ ကၽြန္ေတာ္ပါ ”
“ ေအးေအး သြားသြား ”

ဒီလုိနဲ႔ မင္းတုန္းမင္းၾကီး လက္ထဲက လြတ္ပါေလေရာ။ ေနာက္ပုိင္းနန္းတြင္းမွေန ျမိဳ႕ေတာ္ထဲထိ ျပန္႔ႏွံ႔သြားပါေတာ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေျပာတက္ေသာ မႏၱေလးသူေခ်ာေခ်ာေလးမ်ားအား ဂုဏ္ျပဳလွ်က္။ :P ဒီ Post ေလးကို တင္လိုက္တဲ့အတြက္ ဖတ္မိေသာ အမိေလးတုိ႔ ေဒါခြီးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဟိဟိ . ... တစ္ေန႔တာ အလုပ္ကေနျပန္လာၿပီး ေမာပန္းလာသူမ်ား ဒီ Post ေလးကို ဖတ္ၿပီး ျပံဳးရႊင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ( သက္သက္ညွာညွာေတာ့ ေျပာေပးၾကပါေနာ္ အဟိ. )

စာဖတ္သူတို႔အား အစဥ္ေလးစားလွ်က္..
ေမွ်ာ္လင့္သူ..